One for Sorrow - Geschiedenis en Folklore
Ontdek de fascinerende geschiedenis en folklore achter het rijmpje 'One for Sorrow'. Leer meer over de oorsprong en betekenis van dit oude rijmpje en hoe het verband houdt met de ekster.
Betekenis en Symboliek
'One for Sorrow' heeft diepe symbolische betekenissen en wordt vaak geassocieerd met verlies, verdriet en ongeluk. One for Sorrow' is een oud Engels kinderrijmpje dat vaak wordt geassocieerd met eksters. Het rijmpje is niet zomaar een onschuldige tekst; het zit vol symboliek en betekenis. Elke regel in het rijmpje verwijst naar het aantal eksters dat men ziet en welke voorspellende waarde dit heeft. De meest bekende versie luidt: "One for sorrow, two for joy, three for a girl, four for a boy, five for silver, six for gold, seven for a secret never to be told." Het rijmpje heeft historische wortels in volksgeloof, waarbij eksters vaak als boodschappers of voortekens werden gezien.
'In de Europese folklore werden eksters soms geassocieerd met ongeluk en mysterie, vandaar de melancholische toon van de eerste regel. Tegelijkertijd biedt het rijmpje ook positieve betekenissen, zoals vreugde, rijkdom en geheimen. 'One for Sorrow' wordt nog steeds gebruikt in populaire cultuur, bijvoorbeeld in liedjes en televisieseries, en behoudt daardoor zijn mysterieuze charme.
Oorsprong van 'One for Sorrow'
Het rijmpje 'One for Sorrow' is een traditioneel Engels kinderrijmpje dat dateert uit de 18e eeuw. Het wordt vaak geassocieerd met bijgeloof en voorspellingen van ongeluk. Ontdek de verschillende interpretaties en variaties van dit rijmpje en hoe het door de jaren heen is geëvolueerd.
One for sorrow,
two for joy
three for a girl
four for a boy
five for silver
six for gold
seven for a secret never to be told."
Dit is de meest gekende versie, en ze wordt het vaakst gewoon traditioneel verteld bij het tellen van de eksters in de tuin. Regionaal, op plaatsen waar er weinig eksters wonen, wordt het ook wel gebruikt bij het tellen van kraaien. Maar het rijmpje is eigenlijk gebasseerd op het oudgeloof of beter het bijgeloof in voortekens, zowel de goede als de kwade.
Voor de eerste maal stond het rijmpje beschreven in een boek uit 1778 over de stukken van William Shakespeare geschreven door Samuel Johnson en George Steven. Deze eerste echte uitgeschreven was echter wel veel korter.
Deze vers van vier regels zou zijn bron hebben in het effectief opvolgen van de gedragsregels bij vogels. Een zeker tijdverdrijf dat vroeger in alle culturen wel voorkwam. Zo werden ook in het Oude Rome de toekomst en de wil van de Goden voorspeld aan het gedrag van de vogels. ook tijdens de middeleeuwen werden de patronen waarin vogels vlogen geïnterpreteerd, zo werd een vlucht raven of kraaien tijdens een bestorming aanzien als een slecht voorteken.
One for sorrow,
two for mirth
three for a wedding
four for death
Terwijl dit bij de Noormannen aanzien als het feit dat Odin naast hen vocht en de overwinning nabij was. De toekomst voorspelen aan de hand van het gedrag van vogels is duizend jaar, tussen de vijfde en de vijftiende een veelvuldig gebruik geweest. Dit was ook de periode waarin de wereld geteisterd werd door plagen, hongersnood en de veel op elkaar volgende oorlogen. De bevolking had nood aan signalen van beterschap, of zocht de verantwoordelijkheid van alles wat fout net steeds ergens anders. De mensen hadden behalve antwoorden ook schuldigen nodig voor alles wat fout liep.
Het bijgeloof vond zijn weg naar de bevolking op verschillende manieren, zo werden dromen onderzocht, kwam astrologie steeds meer naar voren en gaan men alles gebreuken om de toekomst te kunnen voorspellen. Bij dit alles werd vooral het gebruik van nummers steeds belangrijker. Zo werd er vaak een macht toegeschreven aan bepaalde nummers, terwijl anderen moesten vermeden worden. Zo staat er in een manuscript beschreven hoe een droom op de eerste nacht van een nieuwe maan vooral geluk en vreugde zal voorspellen.