Geschiedenis

Oudheid

Vanuit de oudheid (1000vr. Chr.) is het gekend dat anijs al een veel gebruikt en geliefd kruid was.

Middeleeuwen

Monniken zorgen ervoor dat anijs over Noord-Europa verspreid geraakt en niet langer beperkt blijft tot het Middellandse-Zeegebied.

Naamgeving

Kenmerken

Blad :

De onderste bladeren van anijs zijn niervormig en gesteeld, terwijl de middelste geveerd met wigvormig gespleten blaadjes zijn. De bovenste bladeren zijn dan weer heel smal en diep ingesneden met lijn- tot lancetvormige slippen.. 

Groeiwijze :
Vanuit een spiesvormige wortel groeit er een geribde stengel met zijtakken. Deze eindigen op een dubbel scherm van witte afgeplatte bloempjes. 

Vindplaats

Anijs is in het wild te vinden rondom het Middellands-Zeegebied, ook vandaag is de teelt van dit kruid hoofdzakelijk te vinden in het warmere Zuiden van Europa.

Standplaats

Om een goede rijping van de zaden te verkrijgen moet anijs zeer warm en zonnig staan. Een kalk-en voedingsrijke bodem die het water goed doorlaat zijn de andere bodemvereisten.

Teelt

Anijs kan je best binnenshuis voorzaaien, echter indien te laat, zaai dan vanaf april in de vollegrond. Anijs is een donkerkiemer en moet met een laagje aarde bedekt worden. Het duurt wel steeds enkele weken alvorens ze beginnen te ontkiemen.

Onderhoud

Hou de grond steeds los en vrij van onkruiden.

Oogst

Wanneer de zaden bruin worden is het de juiste moment om zowel de zaden als de gehele plant te oogsten, Het loof op zich kan je gedurende de hele zomer oogsten naar behoefte.

Bewaren

Als je de zaden gewoon laat drogen op een doek zijn ze lange tijd bewaarbaar zonder hun aroma te verliezen. Het loof van anijs is wel het best vers te gebruiken

Gebruik

Geneeskracht

Op de zaden van anijs kauwen na het eten, maakt zware gerechten makkelijker verteerbaar. Tevens is anijs een veel gebruikt ingrediënt voor hoestdranken door zijn slijmoplossende en prikkelverlagende werking.