Aardpeer
Aardperen behoren tot één van die groenten die men het laatst zal oogsten, en mede daardoor ons in de koude wintermaanden gaan verassen door hun smaak. Aardperen worden ook de groenten voor luilakken genoemd, vanwege de geringe energie die men bij het opkweken van deze planten moet verbruiken. Iedere vorm van voeding, watergift of onderhoud is volledig overbodig.
Aardperen zijn verwant aan zonnebloemen, en de groeiwijze is dan ook herkenbaar. Het is een grote hoog opgroeiende plant met typische gele bloemen. De knollen zelf ontwikkelen zich in de herfst.
Naamgeving
De aardpeer heeft als officiële benaming Helianthus tuberosus, waarbij Helianthus verwijst naar het geslacht zonnebloem en tuberosus naar de bloeiwijze.
De Engelse benaming Jeruzalemartisjok geeft dan weer alleen een gelijkaardige smaak weer en geen verwijzing naar de herkomst. De gelijkenis met Artisjok vinden we ook weer in het Italiaanse Girasole articiocco ofwel zonnebloemartisjok.
De Nederlandse namen aardpeer en knolzonnebloem geven een duidelijk naar de afkomst en het gebruik van deze groente, terwijl de eveneens veel gebruikte naam topinambour geen duidelijke verklaring meegeeft.
Kenmerken
- najaaroogst
- hoog opgaande groei
- knobbelig witte knollen
Geschiedenis
Functies
Aanleg
Bij het aanplanten van aardperen is het meestal alleen nodig een zone te kiezen waarbij er geen schade kan oplopen door windval. Aardpeer kan een grote stevige plant worden, die echter niet altijd bestand is tegen hevige windvlagen. Worden er vele knollen geplant dan kunnen de stelen elkaar beschermen, en kan aardpeer dan wel weer gebruikt worden als afscheiding of windscherm voor andere groenten.
Onderhoud
Groeiplaats
Wanneer u beschikt over een bodem die niet steeds vochtig blijft, kan u aardpeer overal zetten. Een zuurtegraad die eerder alkalisch is, of toch tenminste een pH hoger dan 5 is een vereiste.
Vermeerdering
Wanneer we na de oogst, enkele knollen terug gaan uitplanten in de grond, is ook de oogst van volgend jaar weer verzekerd.
Gebruik
Het gebruik van aardperen heeft te lijden onder een slechte reputatie, die deze planten de bijnaam 'windperen' heeft bezorgd. Het opeten van de knollen zal er inderdaad voor zorgen dat men de volgende dag, niet zal kunnen doorkomenn zonder het laten weerklinken van talrijke winden. Een juist gebruik of een combinatie met kruiden die deze eigenschap tegengaan(bonenkruid bijv.),kan dit amusant kenmerk enigszins minimaliseren.
Oogst
Het opgraven van de knollen, hoeft niet in één tijd bij alle planten te gebeuren. Men kan evengoed enkele planten laten staan om deze ten gepastten tijde (zelfs tijdens de winter), te gaan opgraven.