Druïden
Geschiedenis
Romeinse periode
De Romeinen waren eigenlijk niet de overheersers die ook hun godsdienst begonnen op te dringen. De romanisering verliep op het vlak van geloof eerder langzaam, zeker bij de polytheïsten zoals de Germanen en de Kelten. Een monotheïstische godsdienst zoals het Christendom waarbij er geen ruimte was voor een verbonden verering binnen de keizercultus was dan wel een groot probleem voor de romeinen.
Wat voor de ene het beeld is van een historische druïde, zal voor een ander vaak de invulling van een fantasie zijn
Bij de Germaanse stammen zagen we dus voor een samensmelting van de geloven en rituelen waarbij er respect voor beide. Bij de Kelten was er echter een grote afkeer en woede van de romeinen tegenover hun priesters namelijk de druïden. Ze worden veelvuldig vervolgd en uitgemoord een wrede evolutie die ook tijdens de kerstening is blijven bestaan. De reden hiervoor zou niet godsdienstig zijn, maar wel omwille van het feit dat druïden meer waren dan alleen maar priesters maar zich ook bezig hielden met politiek en geneeskunde waardoor ze een grote invloed op de groei van het Romeinse Rijk.
Wat wij vandaag denken te weten over druïden is telkens door de geschriften van anderen. Het is niet zo dat druïden slecht geletterd of dergelijke waren. Sommigen gaan er wel vanuit dat ze niet wensten dat hun kennis zou kunnen gebruikt en vooral misbruikt worden door anderen. Net omdat ze zagen hoe heersende geloven en machtshebbers steeds hun tradities en rituelen overnamen weigerden ze dit toe te laten met hun kennis van de natuur en de natuurgoden.
Plantensoorten
Bomen
Bij bijna alles wat we in onze streken doen omtrent bomenverering hebben we te danken aan de druïden. Het waren zij die de bomen goddelijke eigenschappen toedeelden, want een boom was de Aardse vorm van de goden.
Een boom was niet alleen een belichaming van de goden, het was ook het huis van de goden van waaruit zij de mensen beschermden tegen demonische krachten. Bomen en dan vooral de heilige bomen waren de locaties om rituelen en bezweringen rond te doen. Zij gingen er van uit dat het de goden waren die de bomen in de lente weer tot leven wekten, en ze bij de herfst het bevel tot rust gaven. Het aanraken van een boom was een vorm van eerbied en ontzag tonen voor de goden erin, waardoor ze de bomen ook echt als levende wezens aanschouwden.
Dieren
Winterkoninkje
In Wales wordt een winterkoninkje ook vermeld met de benaming voor een druïde. Het vogeltje staat in direct verband met de Keltische dichter en held Taleisin. De Kelten geloofden ook dat het dragen van een veertje een verdrinkingsdood zou voorkomen. Een leerling van de druïden moest op nieuwjaarsdag steeds op tocht naar de wijsheid. Het zien van een winterkoninkje was een voorbode voor heel veel kennis en wijsheid.
Net als bij de druïden had een winterkoninkje ook een zeker onaantastbaar statuut in het dagelijks leven.
